Ervaringen

Bij deze wil ik je hartelijk bedanken voor de steun die je ons gaf bij het overlijden en het organiseren van de uitvaart van mijn lieve Rina. Het was ook de wens van Rina dat jij alles zou regelen en dat heb je ook uitstekend gedaan.

Je bent bijna iedere dag bij ons geweest en hebt ons uitstekend advies gegeven over hoe we de crematieplechtigheid het best konden uitvoeren. We hebben het geheel ook met het volste vertrouwen aan je toevertrouwd.

De plechtigheid was er een die Rina waardig was, en eenieder niet snel deze bijzondere crematie zal vergeten en ik vooral niet. Je had alles volkomen in je hand geweldig.

Ook het Herinneringsboek van de hele crematie zag er compleet verzorgd uit.
Hiervoor nog onze hartelijke dank namens mij en de familie en alle aanwezige die dit hebben meegemaakt.

Vr.gr. Jaap Koster

Samen 10 onvergetelijke jaren gehad

Afscheid van de Indië-veteraan

Toen onze pap het bericht kreeg dat de artsen niets meer voor hem konden doen, vroegen we hem naar zijn wensen voor zijn afscheid.  Ik wil graag dat vrouwtje met die bril, zei pap.
Hij bedoelde Yvonne!

Pap werd in zijn diensttijd in 1947 uitgezonden naar Nederlands-Indië, een periode waar hij liever niet over sprak.  Trouw werden wel de reünies bezocht, en ook het contact met zijn dienstkameraden bleef al die jaren belangrijk.
Hij was zeer vereerd toen hij begin 2019 het invasiekoord kreeg uitgereikt.
Dit gevlochten koord heeft de kleuren van het Koninklijk Huis: oranje en koningsblauw.
Alle militairen van de Prinses Irene Brigade die in 1944 in Normandië aan land kwamen, ontvingen dit speciale herinneringskoord.  In 2019 werd dit koord ook toegekend aan de militairen die tussen 1945 en 1982 ingedeeld waren bij dit regiment, als teken van verbroedering en het versterken van de onderlinge verbondenheid.
Het koord had een ereplaats in de woonkamer en pap liet het vol trots aan Yvonne zien.
Zo kreeg Yvonne het idee om dat koord te nemen als symbool van verbondenheid.
Wat was dat mooi gekozen! Als gezin zijn wij immers ook met elkaar en onze ouders verbonden.
Uiteindelijk zou het koord nog 2 jaar in de woonkamer blijven hangen.
Yvonne hield samen met haar hondje Nicky het contact al die tijd warm.

Op 9 maart 2021 was het helaas zo ver.
Pap was “aan het end van zijn akker”, zoals hij zelf steeds vaker zei.
Een prachtige foto van hem in actie op zijn trekker stond samen met deze tekst op de rouwkaart,
met aan de binnenzijde een foto van zijn invasiekoord en het veteranenteken.
We hebben pap zijn invasiekoord in zijn handen gelegd en elk van zijn 10 kinderen heeft er als teken van verbondenheid een lang satijnen lint aan vast geknoopt in de kleuren van het koord: oranje of koningsblauw. Mam knoopte er vervolgens 2 linten aan vast, van allebei de kleuren een.
Het was een bijzonder gezicht, al die mooie gekleurde linten, die uit de kist hingen.
Tijdens de plechtigheid werden de linten symbolisch doorgeknipt: we laten je nu gaan, maar blijven voor altijd met jou en met elkaar verbonden.  Elk kind kreeg een afgeknipt lint mee, mam twee.
Door Yvonne gestimuleerd durfde mam het aan om zelf een West- Fries gedicht voor te lezen!
De toepasselijke muziek, woordjes en foto’s werden professioneel aan elkaar gepraat door Yvonne.
Indrukwekkend was het blazen van de taptoe, gevolgd door 1 minuut stilte.
De praktische invulling werd keurig en respectvol verzorgd door Angita Waal-Pijper van begrafenisvereniging St.Barbara.  Zo hebben we met de hulp van Yvonne en Angita onze pap een waardevol, warm afscheid kunnen geven.
Dit ondanks alle coronabeperkingen èn met zo’n grote familie, waarvan een deel de plechtigheid noodgedwongen via livestream heeft gevolgd.  In het door Yvonne gemaakte herinneringsboek is de hele plechtigheid vastgelegd, waardoor we de teksten meerdere keren kunnen nalezen.
Wat zijn we blij met pap zijn keuze voor dat vrouwtje met die bril!

Dank je wel Yvonne, namens de hele Familie Potjes

Altijd samen
Nooit alleen
Onafscheidelijk
Voor altijd één

Was de tekst welke bovenaan de gezamenlijke kaart van onze ouders stond na het overlijden van ons mam op 12 januari en ons pap op 14 januari 2021.

Daar onze nicht Yvonne familie en tevens een goede vriendin van ons is waren wij reeds op de hoogte van haar warme persoonlijkheid en werkzaamheden als Ritueelbegeleider. Wij hebben dan ook geen moment getwijfeld om haar tijdens deze verdrietige periode bij het afscheid van pap en mam te betrekken.

Yvonne kon haar oom en tante, Jan van Schagen en Rie van Schagen – Mes, goed en wist hierdoor reeds hoe zorgzaam en liefdevol ze altijd waren. Yvonne was tevens op de hoogte van de verzameling pluche knuffelbeertjes welke bij onze ouders in huis aanwezig was.

Vanwege het feit dat we in deze periode van allerlei maatregelen wegens de heersende pandemie, uit veiligheid voor onze ouders, al geruime tijd niet meer fysiek met elkaar hadden geknuffeld, stelde Yvonne voor de knuffels als “rode draad” in het afscheid te betrekken. Zowel op de kaart maar ook als zijnde een “fysiek” laatste knuffel voor pap en mam.

De knuffels van onze ouders hebben hierdoor voor ons een nog specialere betekenis gekregen.

Wij hebben de samenwerking tussen haar en Bram Blaauw, welke voor de meer praktische zaken verantwoordelijk was, als heel fijn ervaren en kunnen dankzij hun beiden terugkijken op een heel mooi, warm, waardig en liefdevol afscheid.

De fijne gesprekken tijdens de voorbereiding, haar mooie woorden tijdens de plechtigheid en ook het contact in de periode na het afscheid alsmede het prachtige en met zorg samengestelde herinneringsboek, hebben wij als heel fijn ervaren.

Yvonne bedankt!

Dikke knuffel,

Ingrid en Marcel
Laura en Tim, Thom, Bram en Isis
Rick en Ruud

Dit is wat Frank zei nadat wij te horen hadden gekregen dat hij ongeneeslijk ziek bleek te zijn.

Nog 2-3 maanden kregen we te horen. Na het tweede gesprek werd er al gesproken over weken. En dat was ook zo, wat ging het allemaal snel. Tot het laatste moment was hij met z’n bedrijf bezig, nog even achter kijken of een uurtje op de trekker. Maar tweede Paasdag waren zijn krachten op en is hij ’s avonds rustig ingeslapen. Nog maar 53 jaar, veel te jong.

Wat een verdriet, zo oneerlijk en dan………….

Een familielid vertelde over jou, Yvonne. We namen contact met jou op en jij regelde voor ons

Karin Smit, uitvaartbegeleidster. Zij deed de praktische zaken. De volgende dag kwam jij bij ons, het voelde meteen vertrouwd. We vertelde over Frank en jij begreep meteen wat voor persoon hij was. Gek op z’n gezin, trots op z’n bedrijf, rustig, ‘doe maar normaal’ mentaliteit en dat zijn lieveling gebak de tompouce is. Frank deed menig weddenschap voor een doos tompouces. De tompouce werd zo Frank zijn symbool.

Jij hielp ons met de invulling van de ceremonie bij de crematie en was voor ons een luisterend oor. Frank was fan van de band Normaal. Onze dochters mochten met hem mee naar het afscheidsconcert in Midwoud. Dit vertelde zij vol trots in hun stukje. Maar ja……… kan je dan ‘Oerend Hard’ kiezen als muziek bij het afscheid. Jij zei: “natuurlijk kan dat, dat hoort bij papa”.

‘Oerend Hard‘ voor papa, we moesten er ook wel om lachen en dat was mooi.

In zo’n heftige week krijg je ook veel berichtjes toegestuurd. Zo kreeg ik een foto van een bos tulpen, de Tompouce Tulp. Zo ontstond het idee bij jou om de blaadjes van de Tompouce Tulp te gebruiken bij de laatste groet aan Frank. Wat een mooi idee.

Samen met Karin heb jij ons door deze moeilijke week heen geholpen, alsof jullie altijd al samen werkten. Ook waren jullie beiden heel betrokken met onze familie. Echt een gouden duo.

Yvonne, je hebt de ceremonie zo persoonlijk gemaakt dat sommige mensen zelfs vroegen of je familie van ons was. Nou dan heb je het echt goed gedaan. We zijn heel blij dat Frank zo’n mooi afscheid heeft gehad.

Een paar dagen na het afscheid kwam je samen met Karin en Marion, je stagiaire, bij ons langs om nog even na te praten. Jullie hadden tompouces mee, wat een lief gebaar.                                                                                                   

We kregen van jou een prachtig herinneringsboek, zodat we alle gesproken teksten nog eens rustig na kunnen lezen, want er gaat veel langs je heen zo’n dag.

Yvonne wij kijken terug op een warme en liefdevolle tijd die wij samen met jou hebben doorgebracht. Marion, jij ook bedankt voor je hulp en succes met je opleiding.

Heel erg bedankt!

Lianne, Merel, Aniek en Tim Schilder

Mei 2020

14 december 2019 overleed onze moeder op 74 jarige leeftijd aan de gevolgen van Alzheimer en stonden we voor de tweede keer voor een groot aantal beslissingen rondom een begrafenis. Onze uitvaartverzorgster bracht ons op het idee om een Ritueelbegeleider in de hand te nemen. Een Ritueelbegeleider? Dat wordt toch geen hocus pocus gebeuren? Nee, dat werd het niet.

Wat waren we blij met Yvonne Heddes als onze Ritueelbegeleider. De tweede dag na het overlijden werden we even aan het werk gezet om onze herinneringen op te halen en door de verhalen die we vertelden, kreeg Yvonne een goed beeld wie onze moeder was. Voor ons was het belangrijk dat we mama herdachten voor de ziekte Alzheimer de kop op stak. Met onze herinneringen heeft Yvonne een duidelijk draaiboek voor de uitvaartplechtigheid gemaakt. Daarvoor had ze zelf ook veel mooie ideeën die goed aansloten bij onze moeder. Alles wat we wilden zeggen, delen en aan muziek wilden laten horen, het was een compleet plaatje waarin niets vergeten werd.

Bij dit afscheid stond de botervloot centraal. M’n moeder had er zo’n 500 verzameld.

Na afloop mocht iedereen een botervloot uitzoeken; dat werd door de genodigden bijzonder gewaardeerd. Zo vlak voor de kerst, was het een welkom aandenken aan onze moeder.

Op deze manier krijgt m’n moeder een andere betekenis. Als mensen nu hun tulband met roomboter besmeren uit de botervloot denken ze aan Ans. Prachtig.

Hoe zal ik nu een Ritueelbegeleider omschrijven?
Wat een trouwbeambte en een ceremoniemeester zijn voor een bruiloft,
is een Ritueelbegeleider voor een uitvaart ineen.

Dank je wel Yvonne.

Op 1 mei 2019, op de “Dag van de Arbeid” is mijn allesie Pé van ons heengegaan. In de armen van mij en Nico onze zoon. Wij mochten bijna 62 jaar getrouwd zijn en hebben genoten van ons leven samen. Ook hebben we verdrietige dingen meegemaakt, maar samen kwamen we er altijd uit. Pé bracht veel tijd door op zijn groentetuin, dat was zijn passie. Zelf lekkere groente kweken (verbouwen).

Wij zijn ook heel dankbaar dat Yvonne ons heeft begeleidt. Het was heel fijn dat Yvonne ons op dingen attendeerde waar je zelf helemaal niet aan denkt. Bijvoorbeeld wat aarde van de tuin mee naar de begraafplaats. Zo mochten de mensen Pé de laatste eer bewijzen met een klein schepje aarde en dat met z’n eigen kleine graafje. “Hoe bijzonder”. En zo zijn er nog heel veel dingen die we mochten ervaren en meemaken onder begeleiding van Yvonne.

Toen wij 50 jaar getrouwd waren, waren Johan en Yvonne 25 jaar getrouwd. Dit hebben we samen gevierd in de Bavokerk  in Ursem. Hoe mooi is dat? Ook weer warme herinneringen. We hebben ook gelachen samen, en Yvonne, jij weet dat. Amen!

Heel veel warme, lieve en lovende reacties hebben we ontvangen van mensen over het afscheid van Pé. Hoe mooi kan het zijn! Zo kan je ook afscheid nemen van je dierbare. En lieve mensen die dit lezen, afscheid nemen doe je met heel je wezen, en hoe fijn is dat wanneer Yvonne daarbij kan wezen.

Lieve Yvonne, dankjewel.

Aat Koppes-Rood en de kinderen

“Onze mooiste ervaringen
zijn onze stilste momenten…”

Lau was een man die in stilte en met veel passie, prachtige iconen heeft geschilderd. Een kunstenaar in hart en ziel…

Na het overlijden van mijn vader hebben we gebruik gemaakt van de diensten van Yvonne Heddes.

Wij hebben haar ervaren als een professionele, betrokken Ritueelbegeleider, die de gave heeft om door goed te luisteren naar toch relatief weinig woorden een verhaal over mijn vader neer te zetten wat pakkend en emotioneel was.

Yvonne nam zorgen uit handen en  heeft het afscheid geleid  op de manier die wij wilden en prachtig was.

Zij bood voorzorg (de basisdingen bespreken voordat mijn vader was overleden) maar ook nazorg.

Na het overlijden van mijn vader is zij nog enkele keren bij mijn moeder thuis geweest om alles ná te spreken en het afscheid en haar functioneren te evalueren.

Het hele afscheid met alle gesproken teksten heeft Yvonne verwerkt in een Herinneringsboek, waar we erg blij mee zijn.

Wij zijn erg tevreden over het mooie afscheid en zijn zo blij dat wij voor Yvonne hebben gekozen

Hartelijke groet, Ineke en Anita

Na een lange periode van ziek zijn is mijn stiefvader, opa Theo, afgelopen zomer overleden. Doordat opa Theo zo’n lange lijdensweg had, was de persoon die hij was vervaagd in onze gedachten. Iedere dag waren we bezig met zijn ziek zijn. En dan nadert zijn afscheid.
Ik heb Yvonne gevraagd om ons te helpen om op een mooie manier afscheid van hem te nemen, om alle goede herinneringen weer terug te halen en de gedachte aan hem weer te laten leven. Door het warme inlevingsvermogen van Yvonne zijn we daar heel goed in geslaagd. Ze was met ons mee om de uitvaartdienst voor te bereiden, en samen hebben we de plechtigheid in het crematorium besproken. Het afscheid was heel warm en persoonlijk met mooie symbolen zoals de klompen die hij altijd droeg, de klompen stonden bij de kist, heel herkenbaar voor iedereen. We hebben afscheid genomen van opa Theo van hoe hij was, tijdens de crematieplechtigheid kwam mijn stiefvader weer een beetje tot “leven”, de periode van het ziekzijn raakte op de achtergrond en hij was weer bij ons aanwezig als de persoon die hij altijd voor ons was.

Lieve Yvonne bedankt voor je lieve begeleiding, we kijken met een goed gevoel terug op een warm en persoonlijk afscheid.

Groeten Carlien en familie