The hardest thing to do is letting go
Not because you want to
but because
you have to
Het moeilijkste ding om te doen
is te laten gaan
niet omdat je wilt,
maar omdat je moet!
Op 13 juli 2015 is Olaf, mijn lieve vriend, overleden aan de gevolgen van een hersentumor, nadat hij bijna 2 jaar ziek is geweest.
Ondanks dat Yvonne en ik in hetzelfde dorp wonen, kende ik haar niet. Mijn schoonmoeder kende haar echter wel en adviseerde mij om haar te vragen. Zodoende kwam Yvonne bij ons over de vloer.
Yvonne maakte dingen bespreekbaar over o.a. de herinneringsdienst (bijvoorbeeld wil je wierook in de kerk of niet). Dit was een heftig gesprek, maar aan de andere kant ook goed, op deze manier wisten we zeker dat we een dienst konden maken die Olaf zelf ook mooi zou vinden, dat het naar zijn wens zou verlopen. Yvonne kwam weleens vaker langs en zo leerden wij haar en zij ons kennen. Als ik eraan terug denk is het bijzonder dat iemand die je niet kent, in de moeilijkste tijd van je leven je leven komt binnen wandelen. Maar met Yvonne voelde het erg warm en vertrouwd, ze was altijd even hartelijk en dat is fijn in zo’n moeilijke en bizarre tijd.
Toen Olaf overleden was hebben mijn (schoon)familie en ik samen met Yvonne een hele mooie herinneringsdienst gemaakt. Omdat Olaf altijd met zijn handen bezig was/aan het klussen was, had Yvonne “handen” als rode draad gebruikt tijdens de dienst. Ons zoontje, alle neefjes en nichtjes hadden papieren handjes gemaakt en daar mooie teksten op geschreven en tekeningen op gemaakt. Het is uiteindelijk een hele mooie herinneringsdienst geworden.
Omdat ons zoontje 4 jaar was toen zijn vader overleed, hebben we de dienst gefilmd en gefotografeerd, zodat hij dit later (mocht hij dat willen) kan bekijken. Yvonne kende een fotograaf en cameraman, ook zij waren niet alleen hele warme mensen, maar ook deskundig, zij leverden heel mooi werk af.
Verder kregen we een heel mooi herinneringsboek, hierin stonden alle teksten van de dienst.
Het allerfijnste vind ik de warmte die Yvonne uitstraalt. Als een dierbaar iemand overlijdt stort je wereld compleet in. Je hebt zoveel verdriet en tegelijkertijd is het een hectische tijd, er moet in een paar dagen tijd heel veel geregeld worden. Het is heel fijn als er dan een liefdevol persoon is die je hierbij begeleid.
Ook nu, als ik Yvonne tegenkom, stopt zij altijd voor een praatje en vraagt ze hoe het met mij en mijn zoontje gaat. Yvonne is altijd oprecht geïnteresseerd.
Ondanks alle verdriet kijken wij terug op een heel warme, persoonlijke en zeer liefdevolle herinneringsdienst, dit is voor een groot deel dankzij Yvonne.
Linda Grooteman